Gelukkig zijn lijkt voor sommigen moeilijk, maar het is eigenlijk het simpelste wat er bestaat. Ik heb al heel erg lang niet geblogd, dus ik betwijfel of er nog mensen zijn die dit bericht ooit gaan lezen, maar ik wil graag met anderen delen wat ik de afgelopen tijd heb geleerd.
De passie om weer te beginnen met bloggen (of in elk geval dit bericht erop te zetten) kwam pas kort geleden terug. Dat was ongewoon voor mij, aangezien ik eerst niet langer kon dan een week zonder iets van me te laten horen (oké oké er waren tijden dat ik extreem lui was). Al die maanden waarin ik afwezig was, waren voor mij een vrij donkere periode. Maar, ik ben er langzaam weer bovenop gekomen en sinds kort voel ik me beter dan ooit. Ik voel me nu zo goed en gemotiveerd dat ik mijn "verhaal" en hoe het me is gelukt gewoon moét delen.
What is wrong?
Ik wil vertellen hoe mijn eigen situatie in elkaar zat, maar dit is moeilijk voor mij aangezien het erg persoonlijk is (en dit niet bepaald privé, maar ik ben ook een idioot). Ik hou het er maar op dat het halfjaar dat voorbij is gegaan in elk geval de minst fijne tijd die ik ook heb gehad. Ik verloor mensen die mij dierbaar waren, was altijd van huis waardoor mijn band met mijn ouders verzwakte en veel ruzie had met hen. Vrienden/vriendinnen om mij heen bleken depressief te zijn en ik begon op het internet met suïcidaal en depressieve mensen te praten. Om te helpen, dacht ik, want ik wilde graag een persoon zijn waarbij ze alles kwijt konden. Ik raakte beïnvloed door hen en werd steeds negatiever en negatiever. Ik was constant mentaal afwezig, voelde me waardeloos en mijn cijfers begonnen omlaag te gaan, hoe hard ik ook leerde. Ik sliep 's nachts nog maar heel weinig en heel slecht. Ik werd onzeker over mezelf en kwam aan van overmatig eten, hierdoor werd ik ook onzelfverzekerd. Snel waren er dagen dat ik helemaal niets deed, behalve in mijn bed te liggen. Er ging geen dag meer voorbij dat ik niet huilde, uit hulpeloosheid en verwarring.Door mijn eigen negativiteit, verslechterde ook mijn relatie met alle mensen waar ik om gaf. Ik had nergens meer zin in, geen motivatie om iets van wat dan ook te maken. Alle dingen die ik eerst erg graag deed, werden in mijn ogen alleen maar vervelend en saai. Ik raakte in een dieptepunt en voelde me altijd alleen, ook al waren er mensen die er voor me waren. Ik had het gevoel dat ze me nooit echt zouden begrijpen.
Ik kwam dus in een vicieuze cirkel terecht met alleen maar negatieve gedachten en negativiteit. Dat was ongeveer alles wat ik wilde vertellen. Het belangrijke is dat ik me nu weer heel gelukkig en goed voel en hoe dat te bereiken is. Als er nog mensen zijn die dit lezen - wat ik betwijfel - en die zich in een soortgelijke situatie bevinden, zou ik heel blij zijn als ik met mijn verhaal een aantal mensen kon helpen.
What to do?
Dus mijn depressie duurde zo'n halfjaar. Niet erg lang vergeleken met sommige mensen, maar alsnog, een halfjaar te lang. In de laatste dagen van de vakantie raakte ik pas echt gemotiveerd om weer gelukkig te willen zijn. Ik raakte op de één of andere manier heel erg enthousiast om mijn leven weer op te pakken, na een aantal fijne gebeurtenissen. Ik bedacht me dat er nog zoveel moois was om voor te leven en ik niet mijn tijd zou moeten verspillen, de tijd die de mooiste tijd van mijn leven zou moeten zijn. Ik raakte ook geïnspireerd door verschillende mensen, die me heel erg helpen geholpen (zelfs eventueel zonder dat zij het weten) die ik heel erg dankbaar ben.
“And in the end, it’s not the years in your life that count. It’s the life in your years.”
— | Ralph Waldo Emerson |
Ik maakte veranderingen voor mezelf en was er zeker van dat deze een positieve invloed op me zouden hebben. Ik wilde actiever zijn en meer doen wat ik leuk vond. Ik maakte tijd vrij die ik normaal heel ongelukkig had doorgebracht om mijn passies op te pikken, zo ook bloggen. Ik probeerde meer tijd door te brengen met mijn familie en vrienden. Door mijn positiviteit was dit voor mij erg prettig, dus de beiden factoren versterkten elkaar alleen maar (in plaats van andersom, aangezien ik in mijn "depressie" erg negatief dacht en dus ook negatief en gemeen deed tegen de mensen waar ik om gaf en overal het slechtste in zag. Daardoor werd de hele ervaring als negatief ervaren door mij). Zo ging dat met alles wat ik deed. Ik dacht positief, dus alles wat ik deed begon leuk te zijn voor mij. Zo ook sporten, gezonder eten en mijn tijd beter verdelen. Ik probeer nu bijvoorbeeld minder op mijn mobiel te zitten en minder op het internet en meer naar buiten te gaan.
Ook raakte ik gemotiveerd om 'iets te maken van mijn toekomst'. Tijdens mijn donkere periode gingen mijn cijfers drastisch omlaag, wat me onzeker en stom liet voelen. Ik geloofde er constant in dat ik ongelukkig was. Ik weerhield mijzelf er onbewust van om gelukkig te zijn en overtuigde mezelf dat ik daar ook niet toe in staat was. Maar door te geloven dat ik gelukkig kon zijn en door elke dag op te staan met het idee: "vandaag wordt een geweldige dag!" begon ik er zelf ook in te geloven. Ik was heel erg gemotiveerd om naar mijn droomuniversiteit te gaan en zocht er informatie over op. Ik kwam op allemaal interessante mensen die verbazingwekkend intelligent waren en ook serieuze interesse toonden voor normaliter 'saaie' onderwerpen als sterrenkunde, natuurkunde en veel andere vormen van wetenschap. In plaats van te denken: "wat heeft dit allemaal eigenlijk voor zin?" werd ik super enthousiast en verdiepte me in onderwerpen die ik altijd al interessant heb gevonden (sterrenkunde, natuurkunde). Ik begon te geloven dat ik goed genoeg ben voor een universiteit van dat niveau en daarom werd ik alleen maar nog gemotiveerder.
Door al deze positiviteit werd ik een stuk zelfverzekerder en blijer. Ik begon me goed te voelen over mezelf doordat ik alleen nog maar de positieve aspecten in mij zag en de negatieve dingen verwaterden. Natuurlijk ben ik geen perfect persoon, en zo zie ik mezelf ook niet, maar ik begon mezelf een heel stuk leuker te vinden. Ik had er vertrouwen in dat als ik gewoon mezelf was, er genoeg mensen zouden zijn die mij leuk en aardig vonden. Ook maakte ik meer tijd voor mezelf en voor tijd met mijn familie, wat me heel erg goed deed. Ik heb veel dingen met mijn ouders bijgelegd en sindsdien hebben we weer veel contact en minder ruzie. Ik breng tijd met mezelf en alleen mij door, om gewoon dingen te doen die ik leuk vind, mezelf te zijn en mijn emoties op een creatieve manier te uiten. Ik voelde me plots zo gemotiveerd om al mijn ideeën en emoties en mezelf te laten zien en te uiten.
Ik weet dat ik alles heel rommelig heb geschreven (en het gaat allemaal over mezelf, oeps) omdat ik maar gewoon 'los' ben gaan schrijven, maar als er daar iemand is die dit leest en zich ongelukkig voelt, onthoud dat jij degene bent die het kan veranderen. Niemand anders kan ervoor zorgen dat jij gelukkig bent, maar hulp en inspiratie zoeken bij anderen is zeker essentieel. Maak die beslissing dat je vanaf weer gelukkig wilt zijn en dat je daarvoor gaat werken. Doe dingen die je leuk vind en probeer het mooie te vinden in alles wat je tegenkomt. Sta elke dag op en beslis voor jezelf dat dit de mooiste dag van je leven word. Probeer de motivatie te vinden om je leven op te pakken en te werken voor een doel. Wees zelfverzekerd en geloof dat jij het kan, dat jij het waard bent en dat jij geliefd bent. Er is genoeg moois te vinden in ieder persoon en er is zeker genoeg moois te vinden in de wereld. Het enige wat jij nog moet doen is jezelf overtuigen om die dingen te zien. ♥
"The road ahead of you is as beautiful as you want it to be."
think positive and smile always
ReplyDeletekisses
Dapper dat je het durft te delen! x
ReplyDeleteinderdaad dapper dat je het wil delen en fijn dat je weer terug bent want ik heb je posts echt gemist!
ReplyDeleteWat goed dat je er over schrijft, dat is heel goed voor jezelf! Ik herken ook best wat dingen, mijn beste vriendinnetje was manisch depressief en deed zichzelf pijn.. ik had toen ook een dip, maar ook ik ben nu weer helemaal mezelf :) Fijn dat het weer goed met je gaat en dat je weer wilt bloggen! Ik ben ook een hele tijd weg geweest en ik volgde je nog steeds :) Als je wilt praten, mail me gerust! :) BE HAPPY, BE YOU, ENJOY LIFE! <3
ReplyDeleteIk vind echt dat je je verhaal heel goed hebt opgeschreven en ik weet ook zeker dat je hier veel mensen mee zult helpen! :)
ReplyDeleteVery inspiring! Thank you!
ReplyDeleteMooi dat je dit zo hebt kunnen schrijven. Ik hoop echt dat je nu weer van het leven kunt genieten, je verdient het om gelukkig te zijn!
ReplyDeleteSuper goed bezig! En ik vond het leuk om te lezen!
ReplyDeleteliefs,
tjalynepiennews.blogspot.com
Wauw, ik vind het echt heel erg knap dat je dit zo goed hebt beschreven, ik heb er gewoon geen woorden voor..
ReplyDeleteMaar echt ik vind dit heel dapper van je en ben blij dat het beter gaat!
(En gelukkig ben je weer terug want ik heb je posts echt gemist ;) xx
Actually reading this on my bad days, keeps me going. Ik ga opnieuw beginnen met bloggen, to get it all out
ReplyDeleteI love you babe, you're so strong <3
Linda, ik herken heel veel van wat je schrijft. Ik heb zelf ook zo'n periode meegemaakt. Ik ben nu 25, maar toen ik 15 was heb ik ook een depressieve periode gehad. Die diagnose is nooit officieel gesteld, ik ben toen ook niet naar een dokter geweest, maar een depressie is typisch zo'n ding waarvan je gewoon vanuit je tenen weet dat je het hebt, zonder officiële diagnose. Het was bij mij ook winter, ik had iedere dag huilbuien, wilde niks, haalde slechte cijfers, als ik thuis was wilde ik niet naar school, als ik op school was wilde ik niet naar huis, alles was donker, echt één groot drama. En ik kon er met niemand over praten omdat ik me schaamde, want ik voelde me iedere dag kut zonder te weten waarom. Hoe stom is dat? Gelukkig kwam ik eroverheen door met mijn moeder te praten en doordat het weer wat warmer en zonniger werd. Achteraf geloof ik dat het een hormoonkwestie was (dat is vaak één van de oorzaken van depressies). Hormoonschommelingen door de puberteit, in combinatie met weinig zonlicht (en dus weinig vitamine D), dat moet het zijn geweest. Ik heb het een aantal jaar geleden aan mijn vriend verteld en aan mijn beste vriendin, maar verder weet niemand het. En dat hoeft ook niet. Het heeft me ook jaren gekost om erover te kunnen praten zonder in huilen uit te barsten. De impact van zo'n depressie is huge, ook al was het bij mij dan een 'milde' variant.
ReplyDeleteGoed om te horen dat je weer positief in het leven staat. Richt je alsjeblieft op de mooie dingen! Zorg dat je genoeg zonlicht krijgt, eet gezond en sport, daardoor krijg je energie en je dagelijkse portie gelukshormonen. En geef liefde aan anderen, dan krijg je het vanzelf terug :)
En, niet onbelangrijk, ga weer bloggen! Weet dat er heel veel meiden van genieten! ;)
Leuke uitspraken allemaal!
ReplyDeleteIk ken jou, jij kent mij. Ik ben ook door een rotte periode heen gegaan, zo te zien ongeveer tegelijk met jou of net wat eerder. Het doet me goed om te lezen dat ik niet de enige ben wiens leven niet perfect is. Als ik jou zag, zag jouw leven er perfect uit, van iedereen eigenlijk, behalve van mij. Dankjewel voor deze inspirerende post!
ReplyDeleteDankjewel, dat doet me goed! :) Nu vraag ik me wel af, wie ben jij?
DeleteLinda
love your blog, I'm a new follower! <3
ReplyDeleteGreat pictures! Very nice blog you have, keep posted!
ReplyDeleteSuper goed van je dat je dit hebt geschreven en gedeeld. Ik vind het geweldig :)
ReplyDeletesupreme
ReplyDeletelongchamp bags
balenciaga shoes
nike air max
christian louboutin shoes
jordans
ferragamo belt
nike sneakers for men
yeezy shoes
adidas tubular shadow
2022.10.08 I hope you’ve entered a better stage now and sooo happy to see you as a considerate and cool human being. What doesn’t kill you makes you stronger ( cliché hahahaha). Rose is a rose is a rose is a rose. And you are a rose
ReplyDelete